Basgitaar in het hoge register, flageolet op gitaar/bas als intro, moduleren, cadans, verandering, 'odd numbers' in compositie, dynamiek
1.Zwaluw
Trefwoorden:
Aanleiding is de vlucht van de zwaluw. Hoe compositie en improvisatie zich in elk stuk zullen afwisselen dan wel opvolgen zal elk stuk voor zich zelf moeten laten blijken. Als er één stuk is, dat geschikt is voor improvisatie dan lijkt het mij deze wel!. Wellicht een aaneenschakeling van wisselingen; een stijgen en dalen; een chaotisch mee laten voeren om dan af en toe weer in structuur terecht komen. Ik denk leitmotiv bijvoorbeeld, maar voel wel dat het woord een bepaalde koddigheid impliceert die ik graag zou vermijden.
Een bijgedachte die ik erg mooi vind is het principe waarbij de gierzwaluw (officieel geen zwaluw) zonder nestje met alle anderen zonder nestje 3 a 5 km de lucht invliegen om daar dan cirkelend met een helft van hun brein uitgeschakeld te 'slapen' en gedurende de nacht naar beneden cirkelen? (heb ik dit verzonnen). Ik was begonnen met een nummer die 'depressie' beschouwde vanuit natuur gezien. Dit was één van de metaforen die ik daarbij gebruikte. Oorspronkelijke naam van dit nummer ; Where is the morning that follows?
Technische naam die ook als titel zou kunnen dienen: Unihemispheric slow-wave sleep / asymmetric slow-wave sleep.
Echter misschien als titel te beperkend.
2.Iepen
Compositie: Marcel Herkelman
Drums: Laurens Bijl?
Sax: Robin Becker?
Gitaar: Marcel Herkelman
Insert quote 'Annie Romein'. Zoals elke werktitel op deze pagina, is deze voortgekomen uit een moment waar ik geraakt werd. Een plotselinge helderheid die geen twijfel liet bestaan over dat dit een titel zou moeten zijn; dat dit een aspect van Vlakland zou moeten zijn. De vele kilometers die ik over verlaten landwegen heb gefietst; bloot voor wind en regen, maar zeker ook de geseling en zegening van tijd. Laaaaang. Aanleiding voor deze titel was de quote van Annie Romein die ik nog weer even op moet zoeken. Ze beschreef hoe ze vanuit indonesië terugkwam en hoe gelukkig ze was weer op een dijk door een storm te lopen. Misschien haal ik dingen door elkaar, maar als ik het mij goed herinner beschreef daar ook iets over iepen.
De Iepen wachten, staan daar in weer en wind, min of meer als decor voor onze levens. Maar de wereld is geen decor, net als dat onze levens geen verhalen zijn. Zo komt de Iep voor mij symbool te staan voor de natuur die op mij wacht tot ik haar (weer?) zie? De werkelijkheid die gestaag beweegt onder alle namen die ik het geef.
Wellicht wordt deze compositie ook een belichaming voor een proces; de lange landweg die op een cirkel lijkt; een sleur. Het herhalen van steeds de zelfde ?fouten?. De deur die je maar niet door komt.
Trefwoorden:
Woelig, wind, bomen in de wind, eenzaamheid, lange rijen, lange wegen, tijd. Maar ook: thuis, fris, echt zwaar (buik), lichaam. Groen en grijs.
Compositie: Marcel Herkelman?
1. Zwaluw
2. Iepen/Rijen bomen?
3. Het dal der plichten
4. Weteringen
5. Grijs water/ Haringvliet? Woelig water? De zee?
6. De ramp?
7. Wolken/ Luchten/ Stapelwolken/ Nederlandse luchten / Lage horizon/ Tussen land en lucht
8. ?
9.?
10.?
11.?
12.?
In overweging :
De Haas
Flevoland / Schokland?
3.Het dal der plichten
Trefwoorden:
Compositie: Henk Koorneef & Marcel Herkelman
Piano:
Countertenor:
Ongewilde haast, verlies, onderhevig aan iets groters dan je zelf, het wiel, vervreemding, terugblik, reflectie, zelfbewustzijn, absurditeit, Nescio,
industrialisatie, kapitalisme, waarheen waartoe?
James Baldwin : It seems to me that the artist’s struggle for his integrity must be considered as a kind of metaphor for the struggle, which is universal and daily, of all human beings on the face of this globe to get to become human beings.
Nescio is voor mij een grote inspirator voor wat Vlakland voor mij betekend. Ik merk dat de positie van de kunstenaar in Nederland er eentje is van Paria. Ook al wordt er aan alle kanten geprobeerd dit te verhelpen. De kunst lijkt geen autonoom bestaansrecht te hebben. Hier voel ik de praktische geest van Nederland.
Als het zich zelf niet kan redden, heeft het geen recht te bestaan. Zo wordt voor mij de kunstenaar een metafoor voor de culturele relatie van Nederland met alles wat met voelen te maken heeft. Voelen vindt plaats in natuur. Voelen staat buiten jouw controle. Voelen is iets anders dan jij. Vlakland is voor mij een uitroep van onze innerlijke natuur, ons innerlijke kind die om aandacht vraagt, gezien wil worden, gehoord wil worden en wellicht ook als gelijkwaardig gezien wil worden.
Ik zit op den berg en kijk in het dal der plichten.
Dat is dor, er is geen water, het dal is zonder bloemen en bomen.
Er loopen veel menschen door elkaar. De meesten zijn wanstaltig en verwelkt en kijken voortduren naar den grond.
Enkelen kijken nu en dan op en dan schreeuwen zij. Na eenigen tijd sterven zij allen, toch zie ik niet dat hun aantal mindert, het dal ziet er steeds eender uit. Verdienen zij beter?
Ik rek mij uit en kijk op langs mijn armen naar de blauwe lucht.
Ik sta in het dal op een pleintje van zwarte sintels, bij een kleine stapel afbraakplanken en een onbruikbare waschketel. En ik kijk en zie me zelf zitten, daar boven, en ik jank als een hond in de nacht.
edit 29/8/23 -
James Baldwin : It seems to me that the artist’s struggle for his integrity must be considered as a kind of metaphor for the struggle, which is universal and daily, of all human beings on the face of this globe to get to become human beings.
In mijn persoonlijk onderzoek bevoel ik altijd mijn zakken alsof ik iets ben vergeten. Zo ben ik al tien jaar aan het zoeken. Kafka noemt het ; We zijn een kooi op zoek naar zijn vogel. En hoewel ik Kafka liefheb, evenals Nescio, wil ik hun reflecties in een daglicht plaatsen van depressie. Een zeer accurate depressie wellicht een universele fase in de zoektocht van mens naar Geest.
Dit als aanloop naar het dal der plichten; reflecteren op een leven wat jou in de greep heeft en waar je maar niet uit lijkt te kunnen ontsnappen. Zo heb ik met pijn in mijn hart mijn lichaam en ziel jaren lang naar een fabriek gesleept waar ik vol verbazing toekeek hoe ik me zelf zo ver kreeg daar acht uur op een dag te zijn. Te meer in een zomer, met spijt kijkend en luisterend naar vogels en plantenleven. Hoe doen zij het? In leven blijven? En waarom zijn zij daar zo vrolijk over? (pas op! romantisering!)
Hoe kan het dat mijn hart huilt en ik er simpelweg niet naar kan luisteren? Hoe verhoud ik me tot dat draaiende wiel? En hoe stap ik er uit zonder kleerscheuren of wellicht fatalere gevolgen? Want in leven blijven lijkt een gegeven, maar dat is nog niet zo eenvoudig. Want waarom ging ik naar de fabriek? Wat had ik anders moeten doen? Had ik een andere oplossing? Gaat het over 'purpose'? Gaat het over 'moeten' leren?
Daarnaast; wat is natuur? Wat is mijn/onze natuur? Is het kantoor geen natuur? Hoe verhoud 'het idee' zich tot 'het lichaam?' Misschien staat woord tot lichaam zoals Geest tot woord.
HOME
COMPOSITIES:
De titels die ik tot nu toe als zodanig beschouw zijn allemaal gekozen in een moment dat 'me raakten'. De vlucht van de Zwaluw trof me; deed me realiseren dat de wereld echt is; plaatste mijn herinneringen in de natuur. Ik merk dat in deze keuzes er iets universeels in zit, maar ook iets hyper-persoonlijks ( daarmee bedoel ik dat het nooit zal kunnen uitleggen aan een ander). Is de ervaring van het zijn niet zo iets 'hyper-persoonlijks' en universeels? Een onbeschrijfelijk en onuitlegbaar, eenzamer en nabijer dan ooit. Te weten dat je ervaring niet deelbaar is. Te voelen...
Zo zoek ik bij elke titel naar een universele laag, en een metaforische laag. Los van de dat de vlucht van de Zwaluw op zich zelf al genoeg en prachtig is, is er nog een gedeelte in ervaring; hoe vlieg je zoals een zwaluw? Wie of wat moet je zijn, hoe zie je de wereld als je vliegt als een Zwaluw. Op deze verbind het voor mij ook aan mijn verlangen instinctief en spontaan te zijn; thuis te zijn in de wereld, thuis te zijn in uitdagingen. Handelen zonder twijfel; links, rechts, duikvlucht. De vlucht is; zonder reflectie. Een luchtstroom.
Op deze manier zou ik graag zien dat de mensen die meewerken aan dit project op deze wijze een verbinding vinden voor zich zelf. Waar zit Vlakland in jouw lichaam? In jouw ervaring? Met andere woorden; hoe is Vlakland urgent voor jou?
5. Haringvliet / grijs water
Trefwoorden:
kleine mensjes in groot water, grijze lucht, massief water, dreigend, speels, uitnodigend, het einde nabij, in het echt, eb/vloed beweging.
Deinen in het groot, te gast in natuur, groter dan jij, kracht natuur voelbaar
Deze titel is zeer persoonlijk voor mij. Gebaseerd op een herinnering/ervaring die een grote impact heeft gehad op mijn leven en die ik